GEOSIATKA POLIESTROWAGeosiatka poliestrowa do gruntu Certus
Znajdują zastosowanie jako wzmocnienie słabego podłoża wszelkich nasypów komunikacyjnych.
GEOSIATKA POLIESTROWA CERTUS G - przeznaczone są do wzmocnienia, stabilizacji i zbrojenia gruntu.
Zastosowanie:
- wzmacnianie słabego podłoża wszelkich nasypów komunikacyjnych
- wzmacnianie poboczy dróg i skarp
- stabilizacja osuwisk
- zbrojenie podbudowy dróg w celu zmniejszenia zużycia kruszyw kamiennych
- budowa placów postojowych i parkingowych w trudnych warunkach geologicznych
- zwiększenie stabilności budowli na słabonośnym podłożu
- budowa nasypów i konstrukcji oporowych
- budowa tymczasowych dróg leśnych i rolniczych
- wzmacnianie słabonośnych podłoży i nasypów torowisk kolejowych
Charakterystyka Certus G.
GEOSIATKI POLIESTROWE CERTUS G przeznaczone są do wzmocnienia, stabilizacji i zbrojenia gruntu, przeplatane w węzłach i równomiernej strukturze, są wykonane z włókien poliestrowych o bardzo wysokiej wytrzymałości. Wytwarzane są nowoczesną technologią dziewiarską. Zarówno technologia produkcji jak też użyte surowce dają gwarancję wysokiej jakości produktu i długoletnią trwałość parametrów technicznych. Wysoką jakość produktu potwierdzają wyniki badań wykonane w akredytowanych laboratoriach, w tym: tBU-GmbH, Instiut für Bau-und Umwelttechnik w Greven - Niemcy.
Technologia wytwarzania geosiatek poliestrowych powoduje, iż węzły w swojej konstrukcji są nieprzesuwalne i sztywne w zakresie całkowicie spełniającym wymogi do stosowania w celu wzmacniania gruntu, przy wykonaniu zgodnym z przyjętą technologią. W celu zwiększenia wytrzymałości i odporności na znajdujące się w glebie związki chemiczne pochodzenia naturalnego geosiatki poliestrowe są powleczone warstwą termoplastycznego polichlorku winylu PCV. Proces łączenia wątku i osnowy oraz wykończenie grubą warstwą PCV powodują stabilność konstrukcji wyrobu i sztywne mocowanie obu układów względem siebie.
Struktura geosiatek pozwala na dostosowanie się do profilu podłoża i utrzymuje z nim kontakt w długim okresie czasu. Geosiatki poliestrowe dostosowują się do znacznych lokalnych deformacji gruntu i profilu podłoża, wydłużają się bez obawy przerwania ciągłości materiału, posiadają doskonałą współpracę z gruntem i różnymi kruszywami, doskonale kopiują teren oraz utrzymują z nim kontakt w długim okresie czasu.
GEOSIATKI POLIESTROWE CERTUS G zachowuje się w budowli ziemnej jak zbrojenie pasmowe, gdzie napężenie jest przekazywane poprzez tarcie powierzchniowe a także poprzez różne elementy kotwiące. Element kotwiący siatki zwiększa jej otwarta struktura, umożliwiająca obustronne przenikanie ziaren gruntu. Zaklinowanie ziaren kruszywa w oczkach siatki ogranicza poziome przemieszczenia kruszywa a tym samym daje lepszy rozkład obciążń w podbudowie oraz mniejsze deformacje podłoża, zmniejsza głębokości koleiny w podłożu, dzięki czemu możliwe jest zwiększenie dopuszczalnych obciążeń konstrukcji nawierzchni.
Geosiatka poliestrowa CERTUS G jest elastyczna, także w niskich temperaturach otoczenia, umożliwia to układanie jej w nierównym terenie, a nawinięcie jej na papierowe rury pozwala na układanie jej łatwym sposobem ręcznym lub maszynowym, w różnych warunkach atmosferycznych . Rozwijanie, rozładanie, przycinanie na potrzebny wymiar jest łatwe. Do instalacji geosiatki używa się prostych narzędzi.
GEOSIATKI POLIESTROWE CERTUS G pomagają rozwiązać złożone problemy geotechniczne dotyczące występowania uciażliwych deformacji, spowodowanych uplastycznieniem i osiadaniem warstw słabych, w wyniku utraty równowagi między obciążeniem i siłami wewnętrznymi. Geosiatki poliestrowe nie ulegają biodegradacji, są odporne na działanie mikroorganizmów, czynników środowiskowych. Geosiatka nie zostaje uszkodzona na skutek występowania takich zjawisk jak penetracja chlorkowa (głównie z soli odladzających jezdnie), opadów atmosferycznych zawierających kwaśne deszcze, penetracji CO2 z atmosfery i korozji siarczanowej od gazów spalinowych; wykazuje wysoką odporność na spotykane w gruncie środki chemiczne, jest odporna na kwasy. Geosiatka nie ulega hydrolizie, jest odporna na wodne roztwory soli, kwasów i zasad. Poliestrowa geosiatka posiada dużą odporność na szczególnie niebezpieczne promieniowanie, zawdzięcza to zastosowanemu materiałowi jak również pokrywającej ją powłoce z PCW. Geosiatka nie ma negatywnego wpływu na pitną wodę, jest nieszkodliwa dla ludzi i zwierząt.
Cechą charakterystyczną geosiatek poliestrowych jest ich duża i równomierna wytrzymałość na rozciąganie, zarówno w kierunku poprzecznym, jaki i podłużnym, przy małych odkształceniach. Geosiatki poliestrowe nie są kruche, łamliwe i nie ulegają trwałym zagięciom.
Powyższe wymienione cechy predystynują GEOSIATKI POLIESTROWE CERTUS G do stosowania w budownictwie ziemnym, szczególnie do zbrojenia podłoży nawierzchni drogowych, kolejowych i lotniskowych, dróg gruntowych, stromych zboczy, skarp, ścian oporowych, wałów przeciwpowodziowych i dźwiękochłonnych, a także do naprawy osuwisk oraz zabezpieczania skarp i zboczy przed erozją.
Instrukcja-stosowania Certus G.
Warunki stosowania geosiatek poliestrowych
Podstawą jakichkolwiek robót drogowych z wykorzystaniem geosiatek poliestrowych jest projekt budowlany.
W zależności od konkretnych warunków geologicznych oraz oczekiwanych parametrów technicznych budowli ziemnej projektant dobiera odpowiednie rodzaje siatek, określając ich wytrzymałość na rozciąganie i wydłużenie przy maksymalnym obciążeniu oraz wielkość oczek. Projekt budowlany powinien określać również technologię przygotowania podłoża pod geosiatkę, ułożenia i przysypania geosiatki. Projekt budowlany każdej inwestycji drogowej (również z wykorzystaniem geosiatek drogowych) może być wykonany wyłącznie przez osoby posiadające stosowne uprawnienia projektowe.
Cechy charakterystyczne geosiatek poliestrowych
Geosiatki poliestrowe pełnią w gruncie funkcje zbrojenia pasmowego, otwarta "oczkowa" struktura geosiatki umożliwia obustronne przenikanie ziaren gruntu przez oczka. Zastosowanie kruszyw o odpowiedniej granulacji powoduje "zaklinowanie" ziaren w oczkach siatki, co ogranicza poziome przemieszczanie się kruszywa. Uzyskuje się lepszy rozkład obciążeń w podbudowie, a w efekcie mniejsze deformacje podłoża, obciążonego od góry ruchem kołowym. Sztywniejsze dzięki temu podłoże nie poddaje się liniowym naciskom kół, co zmniejsza głębokość kolein i umożliwia zwiększenie dopuszczalnych obciążeń konstrukcji nawierzchni. Geosiatka poliestrowa dostosowuje się do znacznych lokalnych deformacji gruntu i profilu podłoża, ma doskonałą współpracę z gruntem i różnymi kruszywami, doskonale kopiuje teren oraz utrzymuje z nim kontakt w długim okresie czasu. Geosiatki nie są wrażliwe na wahania temperatury, dlatego można je rozkładać w różnych warunkach pogodowych. Duża elastyczność geosiatek poliestrowych daje łatwą możliwość układania ich na nierównym podłożu oraz formowania z niej różnych kształtów. Siatka daje się łatwo przecinać za pomocą ostrego noża odpowiedniej wielkości.
Przygotowanie gruntu lub podłoża przed ułożeniem geosiatki poliestrowej
Projekt budowy powinien określać sposób przygotowania gruntu, na który zostanie ułożona geosiatka poliestrowa.
W większości zastosowań przygotowanie gruntu sprowadza się do jego wyrównania ręcznego lub maszynowego oczyszczenia z elementów, które mogłyby uszkodzić siatkę oraz do zagęszczenia metodą wałowania lub ubijania wibracyjnego. W zastosowaniach unikalnych, specyficznych sposób przygotowania podłoża pod rozłożenie geosiatki określa projekt. Przed przystąpieniem do układania geosiatki należy sporządzić plan układania i sposobu łączenia, których realizacja zapewni, że nie zostanie on uszkodzony podczas układania i jego wartość funkcjonalna nie ulegnie zmianie. Plan układania powinien być sporządzony przed rozpoczęciem prac. Ma on na celu określenie ułożenia każdej roli geosiatki, umiejscowienia na podłożu i kolejności układania. Powinien podawać sposób zachodzenia na siebie pasów geosiatki, uwzględniający kierunek zsypywania materiału wypełniającego, nachylenie podłoża, kierunek przepływu wody, szerokość pasów a także sposób łączenia pasów i mocowania geosiatki do podłoża.
Rozkładanie geosiatki poliestrowej
Na odpowiednio i zgodnie z projektem przygotowanym podłożu rozwija się geosiatkę bądź w kierunku równoległym do drogi (nasypu), bądź prostopadłym, co precyzuje projekt budowlany. Role geosiatki w zależności od wielkości i wagi mogą być przenoszone i rozkładane ręcznie lub wymagają urządzeń do podnoszenia i transportu. Ponieważ role posiadają rdzeń (rura papierowa), możliwe jest ich przemieszczanie lub rozkładanie przy użyciu zawiesi, za pomocą znajdujących się na miejscu ładowarek. Geosiatkę lekko wstępnie naprężyć, prostopadle i równolegle do osi podłużnej nasypu (drogi), celem likwidacji fałd, sfalowań i załamań. Efektywność działania geosiatki zależy w znacznej mierze od sposobu jej kotwienia poprzecznego jak i wstępnego naprężenia.Jeżeli zachodzi konieczność ułożenia siatki na dużej powierzchni, konieczne staje się stosowanie zakładek. Jeden pas siatki powinien zachodzić na sąsiedni na szerokość od 30 cm do 100 cm, szerokość zakładki jest uzależniona od nośności gruntu i winna być określona przez projektanta. Celem zapobieżenia rozsuwania się założonych pasów geosiatki należy zastosować mocowanie do gruntu za pomocą stalowych igieł lub klamer (z prętów stalowych O 8) w kształcie litery U, w odstępach od 4 do 5 m. Szczególnie starannie należy wykonać kotwienie w strefie styków geosiatki oraz w strefach przyskarpowych. Końcowym etapem prac powinno być dostosowanie powierzchni wzmocnienia do kolidujących z nim elementów uzbrojenia podziemnego oraz dodatkowe uzupełnienie zbrojenia gruntu geosiatką w miejscach osłabień.
Układanie materiału wypełniającego na geosiatce poliestrowej
Rozkładanie materiału wypełniającego (którym są kruszywa o różnej granulacji) powinno odbywać się w kierunku przeciwnym do kierunku ułożenia pasów siatki i metodą "od środka do brzegów". Profilowanie i zagęszczanie gruntu powinno się odbywać w kierunku równoległym do osi nasypu. Kruszywo powinno być zasypywane na warstwę siatki metodą "od góry", z zastosowaniem na przykład ładowarki. Nie wolno kruszywa na siatkę nasuwać (na przykład równiarką). Grubość warstwy kruszywa określa projekt budowlany - z reguły grubość ta nie powinna być mniejsza niż 15 cm, a ułożoną na siatce warstwę kruszywa należy zagęścić. Winno się tak dobrać sprzęt i technologię zagęszczania, aby uzyskać wymagany wskaźnik zagęszczenia, przy jednokrotnym ułożeniu warstwy kruszywa. W celu uniknięcia sytuacji odkrycia siatki, bądź jej miejscowego naciągnięcia przez koła samochodów dowożących kruszywo, należy tak zorganizować prace, aby samochody jeździły po warstwie już ułożonego i zagęszczonego materiału. W wypadku układania warstwy z szorstkich, ostrych kamieni narzucanych na geosiatkę, należy chronić ją przed przebiciem lub przecięciem, poprzez np. delikatne zsypywanie z ciężarówki lub wstępne ułożenie cienkiej warstwy amortyzującej z drobnego materiału. Zasypywanie wykonuje się za pomocą spycharek lub innych uniwersalnych maszyn drogowych. Pierwsza warstwa gruntu jest zagęszczana za pomocą odpowiedniego urządzenia zagęszczającego. Dalsze prace prowadzi się zgodnie z procesem technologicznym dla danej budowli ziemnej. Silnie zagęszczona warstwa materiału wypełniającego wzmocni nośność podłoża oraz podwyższy jego odporność zarówno na poziome odkształcenia zagęszczające jak i rozluźniające. Zależnie od warunków, geosiatki mogą być okresowo poddane działaniu ruchu pojazdów, przynajmniej w niektórych miejscach. Przemieszczanie ciężkiego sprzętu, szczególnie pojazdów gąsienicowych, okołkowanych, walców wibracyjnych, jest zakazane.
-
Atest Higieniczny Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie, dopuszczający wyrób do stosowania w drogowych robotach ziemnych w celu wzmocnienia stalego podłoża i wydłużenia okresu eksploatacji nawierzchni
- Certyfikat CE Instytutu Techniki Budowlanej w Warszawie na zgodność zakładowego systemu kontroli produkcji, spełniającymi wymagania Zharmonizowanej Normy Europejskiej PN-EN 13249:2002 "Geotekstylia i wyroby pokrewne" właściwości wymagane w odniesieniu do wyrobów stosowanych do budowy dróg i innych powierzchni obciążonych ruchem (z wyłączeniem dróg kolejowych i nawierzchni asfaltowych)
- Certyfikat CE Instytutu Techniki Budowlanej w Warszawie na zgodność zakładowego systemu kontroli produkcji, spełniającymi wymagania Zharmonizowanej Normy Europejskiej PN-EN 13250:2002 "Geotekstylia i wyroby pokrewne" właściwości wymagane w odniesieniu do wyrobów stosowanych do budowy dróg kolejowych
|
